Verweesd
De essentie hangt verweesd
in de ruimte die ons
zwijgend omringt
losgeslagen van rots en rots
losse flodders
die in hun trots
zó scherp kunnen kerven
schrijnend
hoe afscheid tot afstand leidt
ongeworpen stenen
onze handen jeuken
maar onze spijt
des te meer,
Rob Haster
20 september 2018